سه ماه از انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری در ایران می گذرد. طی این مدت مردم ایران بیش از هر زمان دیگری در جریان اخباری از زندان ها و بازداشت شدگان قرار گرفتند که باور آن حتی برای برخی مقامات کشور نیز دشوار بود. خیابان های شهر در این روزها شاهد حضور پر رنگ زنان و مردانی بود که به اعتراض برخاستند، حضور زنان در راهپیمایی ها فضای مسلط مردانه ای را به چالش کشید که این بار حتی ابزار تجاوز جنسی را نیز برای برخورد سیاسی در اختیار گرفته بود. اعتراضات مسالمت آمیز مردم بارها به خون کشیده شد و خبر فجایع رخ داده در بازداشتگاه کهریزک و دیگر بازداشتگاه های ناشناخته بر هراسمان از آینده ی مردمان و عملکرد دولت افزود.
این فضای اختناق همچنان هر حرکت مسالمت جویانه ای را زیر نام "مقابله با انقلاب مخملی" به خشن ترین شیوه ها سرکوب می کند. البته، ناگفته نماند که جنبش های مدنی از جمله جنبش دانشجویی ، زنان ، کارگران، معلمان و... پیش از این و طی این سال ها نیز همواره با خشونت گسترده و سرکوب سیستماتیک دولتی مواجه بوده اند، اما مقاومت و تمرین مداوم آنها در اعتراض مسالمت آمیز، گرچه پرهزینه اما پربها بوده است. زندان های ایران که این روزها محبس بسیاری از هموطنانمان شده در این سال ها میزبان نامهربان کسانی چون عالیه اقدام دوست، منصور اسانلو، عبدالله مومنی ، فرزاد کمانگر، شبنم مدد زاده ، پیمان عارف ، احمد زیدآبادی، بهمن احمدی امویی و دیگرانی بوده است که در این مسیر گام برداشته اند.
اکنون و همزمان با بازگشایی دانشگاه ها بیم فشار بیشتر بر دانشجویان و اساتید می رود. اعمال محدودیت ها پیش از آغاز سال تحصیلی با ستاره دار کردن دانشجویان، احضار عده کثیری از دانشجویان به کمیته های انضباطی در سراسر کشور، و خانه نشینی استادان دانشگاه به بهانه های مختلف شروع شده است وزمزمه های نگران کنندهی انقلاب فرهنگی دوم به گوش می رسد. خشونت های عریان در خیابانها و زندان ها اکنون دانشگاه ها را نشانه رفته است و حوزه علم و دانش نیز از تیررس پروژه کودتا مصون نمانده است و از همین رو لازم است که هوشیارانه در مقابل آن ایستادگی کنیم .
ما جمعی از فعالان جنبش زنان، به عنوان بخشی از جامعه مدنی ایران ضمن حمایت از جنبش گسترده دموکراسی خواهی در ایران به گسترش فضای پادگانی و نظامی در فضاهای شهری و دانشگاهی اعتراض داریم و خواهان آزادی کلیه زندانیان عقیدتی و به ویژه فعالان جنبش دانشجویی در آستانه آغاز سال جدید تحصیلی هستیم. بی شک هرگونه تشدید فضای سرکوب در دانشگاه ها اتحاد دیگر جنبش های مدنی را تقویت خواهد کرد و جنبش زنان نیز همگام با گروه های دیگر جامعه به حمایت از جنبش دانشجویی برخواهد خاست.
برای امضای بيانيه کليک کنيد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر