كساني كه به موسوي راي دادند, دستهاشون بالا

Hard-Line Force Extends Grip Over a Splintered Iran

Police officers last month chasing supporters of Mir Hussein Moussavi, an opposition candidate.

From its origin 30 years ago as an ideologically driven militia force serving Islamic revolutionary leaders, the corps has grown to assume an increasingly assertive role in virtually every aspect of Iranian society.

And its aggressive drive to silence dissenting views has led many political analysts to describe the events surrounding the June 12 presidential election as a military coup.

“It is not a theocracy anymore,” said Rasool Nafisi, an expert in Iranian affairs and a co-author of an exhaustive study of the corps for the RAND Corporation. “It is a regular military security government with a facade of a Shiite clerical system.”

The corps has become a vast military-based conglomerate, with control of Iran’s missile batteries, oversight of its nuclear program and a multibillion-dollar business empire reaching into nearly every sector of the economy. It runs laser eye-surgery clinics, manufactures cars, builds roads and bridges, develops gas and oil fields and controls black-market smuggling, experts say.

Its fortune and its sense of entitlement have reportedly grown under President Mahmoud Ahmadinejad. Since 2005, when he took office, companies affiliated with the Revolutionary Guards have been awarded more than 750 government contracts in construction and oil and gas projects, Iranian press reports document. And all of its finances stay off the budget, free from any state oversight or need to provide an accounting to Parliament.

The corps’s alumni hold dozens of seats in Parliament and top government posts. Mr. Ahmadinejad is a former member, as are the speaker of Parliament, Ali Larijani, and the mayor of Tehran, Mohammad Baqer Qalibaf. And the influence of the Revolutionary Guards reaches deep into the education system, where it indoctrinates students in loyalty to the state, and into the state-controlled media, where it guides television and radio programming.

“They are the proponents of an authoritarian modernization, convinced that the clergy should continue supplying the legitimation for the regime as a sort of military chaplains, but definitely not run the show,” said a political scientist who worked in Iran for years, but asked not to be identified to avoid antagonizing the authorities.

They are so influential partly because they present a public front of unity in a state where power has always been fractured. By contrast, clerics have many different agendas and factions. Nonetheless, there are glimmers of fractures under the corps’s opaque and disciplined surface.

Political analysts said that behind the scenes there were internal disagreements about the handling of the election and the demonstrations against disputed results that gave a second term to Mr. Ahmadinejad.

“I have received reports, at least part of the top commanders in the Revolutionary Guards are not happy with what is going on,” said Muhammad Sahimi, a professor at the University of Southern California, who says he has a network of contacts around the country. “There are even reports of some who have protested.”

Even a former commander in the corps, Mohsen Rezai, who served for 16 years, decided to challenge the status quo by running for president this year, and he openly complained of the government’s failure to investigate accusations of vote-rigging.

One political analyst said that many of the rank and file were known to have voted for Mohammad Khatami, an outspoken reformer, when he was first elected president in 1997.

The corps is not large. It has as many as 130,000 members and runs five armed branches that are independent from the much bigger national military. It commands its own ground force, navy, air force and intelligence service. The United Nations Security Council has linked its officials to Iran’s nuclear program. The West suspects Iran of trying to build nuclear weapons, an allegation the government denies.

The corps’s two best-known subsidiaries are the secretive Quds Force, which has carried out operations in other countries, including the training and arming of the Hezbollah militia in Lebanon; and the Basij militia. The Basiji, who experts say were incorporated under the corps’s leadership only two years ago, now include millions of volunteer vigilantes used to crack down on election protests and dissidents.

Members of the Revolutionary Guards and their families receive privileged status at every level, which benefits them in university admissions and in the distribution of subsidized commodities, experts said.

Mr. Nafisi, the RAND report co-author, said a former commander in the corps estimated that all the corps and Basiji members, together with their families, added up to a potential voting bloc of millions of people. “This new machinery of election was quite important in bringing Ahmadinejad forward,” Mr. Nafisi said.

Within this bloc is a core of military elites who have displaced — and at times clashed with — the clerical revolutionaries who worked beside Ayatollah Ruhollah Khomeini in founding the Islamic republic. They are the second generation of revolutionaries, ideologically united and contemptuous of first-generation clerics like former President Ali Akbar Hashemi Rafsanjani, and of reformers and those eager to engage with the West. The corps has even trained its own clerics.

In an essay describing the rise of the Revolutionary Guards phenomenon, Professor Sahimi drew a portrait of the new elite: leaders in their mid-50s who as young men joined the corps and fought two wars: one against Iraq in the 1980s and another to force out the Mujahedeen Khalq, which the United States considers a terrorist organization and which is now based in Iraq.

The corps then split into two groups. One believed that Iran needed a chance to develop politically and socially; the other, which emerged the victor, was intent on maintaining strict control. Mr. Nafisi said Iran’s supreme leader, Ayatollah Ali Khamenei, was close to that second group.

“He went to the war front several times, more than any other commander,” Mr. Nafisi said. “He made personal contact with many commanders, got to know them and earned their loyalty. Now all the people in charge were basically assigned to him at the time of war.”

Today, the corps has expanded its role and reach. Its financial interests have, for example, been linked directly to the government’s foreign policy. Iran may well have remained silent on the attacks on Uighur Muslims in China this month in part because Beijing is one of the main trading partners with the corps.

Shortly after the Iran-Iraq war, Mr. Rafsanjani, then the president, encouraged the corps to use its engineers to bolster its own budget and to help rebuild the country. Since then, a Revolutionary Guards company, Khatam al-Anbia, has become one of Iran’s largest contractors in industrial and development projects, according to the RAND report. Its contracts with the government, including projects like the construction of a Tehran subway line, hydroelectric dams, ports and railway systems, are carried out by the company’s subsidiaries or are parceled out to private companies.

What is less quantifiable is the corps’s black-market smuggling activity, which has helped feed the nation’s appetite for products banned by sanctions, while also enriching the corps. The Rand report quoted one member of Iran’s Parliament who estimated that the Revolutionary Guards might do as much as $12 billion in black-market business annually.

In his will, Ayatollah Khomeini asked that the military stay out of politics, and senior Revolutionary Guards officials have been careful to defend themselves against accusations of political meddling after the June 12 election. But Gen. Yadollah Javani, director of the corps’s political arm, warned the public that there was no room for dissent.

“Today, no one is impartial,” he said, according to the official news agency IRNA. “There are two currents: those who defend and support the revolution and the establishment, and those who are trying to topple it.

Le régime iranien en proie aux luttes de pouvoir

Le guide de la révolution, l'ayatollah Khamenei, a adressé lundi une mise en garde à l'ex-président Rafsandjani, qui avait parlé de «crise» dans le pays.

Plus qu'un avertissement, c'est le signe d'une guerre déclarée entre deux hommes, entre deux clans. «Nos élites doivent être vigilantes. Toute parole, toute action, toute analyse qui aident (les ennemis) vont à l'encontre des intérêts de la nation», a prévenu, lundi, l'ayatollah Ali Khamenei, dans une allocution rapportée par la télévision d'État. Avant d'ajouter : «Ceci est un jour d'examen. Celui qui échoue ne pourra pas le repasser l'année prochaine.»

Sous forme de rappel à l'ordre, le message vise explicitement l'ex-président Rafsandjani. Ce dernier s'était , à l'occasion de la grande prière. Il y avait évoqué la crise de confiance des Iraniens, après , au cours duquel il avait soutenu Moussavi, rival déclaré d'Ahmadinejad. Il y avait également demandé la libération des personnes emprisonnées et la réouverture des journaux suspendus.

Si sa prise de position embarrasse aujourd'hui le guide suprême, c'est parce qu'elle révèle la faille qui ne cesse de se creuser au sommet d'un système dont ils sont, tous deux, les principaux artisans. Acteurs importants de la révolution de 1979, ennemis jurés de l'ex-chah d'Iran, Khamenei et Rafsandjani sont de vrais piliers du régime iranien. Les deux hommes se connaissent depuis bien longtemps. À la mort de l'imam Khomeyni, en 1989, Rafsandjani a d'ailleurs joué un rôle actif dans le choix de Khamenei à la succession du père fondateur de la République islamique. Il a hérité, en retour, de l'appui nécessaire pour briguer le poste de président de la Répu­blique, précédemment occupé par Khamenei. Mais, au fil des années, leurs affinités s'effritent. En 2005, la discorde éclate. Pendant la campagne électorale, le guide suprême affiche ouvertement son soutien au maire de Téhéran, Mahmoud Ahmadinejad, rival affiché de Rafsandjani. Un soutien, diront certains, motivé par la crainte de voir Rafsandjani, défenseur d'une libéralisation économique à la chinoise, signer l'arrêt de mort de la République islamique en ouvrant les vannes du pays.

Capture d'une vidéo postée lundi, montrant une manifestation à Shiraz.

À charge de revanche, Rafsandjani qui reste très influent en raison de sa double casquette de chef du Conseil de discernement et de l'Assemblée des experts, deux instances clés du régime aurait, selon ses proches, tenté de passer un «deal» avec le guide, quelques mois avant le dernier scrutin. Le premier se serait engagé à garantir le retrait de l'ex-président réformateur, Khatami, de la course électorale au profit d'un homme en apparence plus effacé, Mir Hossein Moussavi en échange de la neutralité de Khamenei envers Ahmadinejad, candidat à sa réélection. À l'annonce des résultats contestés du scrutin, le pacte est brisé. Rafsandjani se sent trahi. Pendant un mois, il s'isole, évitant toute forme d'intervention publique. Jusqu'à sa sortie remarquée de vendredi dernier.

Entre les deux hommes, deux écoles de pensée s'affrontent aujourd'hui au grand jour : un Iran qui s'isole et se recroqueville sur lui-même, contre un Iran qui cherche à s'ouvrir et à assouplir son discours. Une guerre qui se déroule, en partie, par médias interposés. Ce week-end, le journal conservateur Kayhan s'en prenait directement à Rafsandjani en l'accusant de soutenir «ceux qui violent la loi» en référence aux manifestants. Moussavi, soutenu par Rafsandjani, se réfugie, lui, sur Internet. Dans son dernier communiqué interactif, publié lundi sur le Web, il s'attaque à la télévision d'État dont le directeur est nommé par le guide qu'il accuse de diffuser «de fausses accusations comme des publicités pour machines à laver», allusion à la multiplication des programmes dénonçant ce que certains ultras appellent « une révolution de velours dirigée par l'Occident».

Contagion en province

Lundi, les sites Web étaient également nombreux à relayer l'appel à un référendum sur les élections, lancé par l'Association des religieux combattants (ARC), dirigée par Mohammad Khatami. Quant à la controverse de ce week-end autour de la nomination d'Esfandiar Rahim Mashaie, gendre d'Ahmadinejad, au poste de vice-président, elle a vite été étouffée par un démenti posté sur son site Internet, visant, semble-t-il, à camoufler les tensions internes. La rue, elle, reste le baromètre le plus visible de la crise postélectorale qui menace de paralyser le pays. Alors que de nouvelles vidéos postées sur YouTube, prises par des manifestants à Shiraz, dans le Sud, et à Racht, dans le Nord, montrent que la grogne commence à gagner la province, de nouveaux rassemblements sont prévus, aujourd'hui, dans la capitale iranienne.

Monday خبرگزارى يونايتدپرس بينالمللى: تعداد كشته شدگان در حد يك قتل عام است

خبرگزارى يونايتدپرس بينالمللى تحت عنوان ”رژيم ايران آمار كشتههاى قيام مردم را مخفى مىكند” نوشت:
گروههاى حقوقبشرى اعلام كردند كه تعداد تظاهركنندگانى كه در زدوخوردهاى انتخابات گذشته با نيروهاى دولتى كشته شدهاند در حد يك قتل‌عام است. ارقامى كه مقامهاى ايران از تعداد كشتههاى خشونتهاى انتخابات گذشته ارائه مىدهند حدود 20تن است.
درحالى‌كه فعالان بينالمللى براى دفاع از حقوقبشر در ايران، بر اساس شمارش شاهدان عينى گفتند، آمار كشتهها بالغ بر صدها تن است.

آیت‌الله خامنه‌ای به "نخبگان" هشدار داد

آیت‌الله خامنه‌ای امروز بار دیگر کشورهای غربی را به دخالت در امور داخلی ایران متهم کرد و اعتراض‌های مردمی را اغتشاش نامید. رسانه‌های غربی سخنان آیت‌الله خامنه‌ای را واکنشی به اظهارات اخیر هاشمی رفسنجانی ارزیابی می‌کنند.

آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای در سخنان خود در روز دوشنبه، ۲۹ تیرماه، که به مناسبت بعثت پیامبر اسلام ایراد کرد، از یک آزمون بزرگ سخن گفت که می‌بایست مورد توجه نخبگان و بزرگان واقع شود و تصریح کرد که «موفق نشدن در این امتحان، تنها مردود شدن نیست، بلکه موجب سقوط آنان خواهد شد.»

رهبر جمهوری اسلامی ایران در سخنان خود که مستقیما از تلویزیون دولتی ایران نیز پخش می‌شد، توضیحی پیرامون این نخبگان و بزرگان نداد، اما آشکارا گفت که هرگاه اینان حرفی بزنند یا مرتکب عملی شوند که خلاف منافع و مصلحت ملت ایران باشد، ملت ایران به مخالفت با آنان خواهد پرداخت.

خبرگزاری فرانسه در گزارش خود، سخنان رهبر جمهوری اسلامی ایران را واکنشی به خطبه‌های نماز جمعه اکبر هاشمی رفسنجانی ارزیابی کرده است.

آیت‌الله خامنه‌ای گفت: «هر فردی با هر عنوان و موقعیتی، اگر بخواهد جامعه را به سمت ناامنی سوق دهد، از نظر عموم ملت ایران، انسان منفوری است.» این در حالی است که هاشمی رفسنجانی که امامت نماز جمعه را برعهده داشت، به بحران حاکم بر جمهوری اسلامی ایران اشاره کرده بود و خواستار اعتمادسازی از سوی دولت شده بود.

آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای بار دیگر درستی نتایج انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری در ایران را مورد تایید قرار داد. پیش از سخنان رهبر جمهوری اسلامی ایران، محمود احمدی‌نژاد طی سخنانی انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری در ایران را "آزادترین، پرشورترین و بی‌نظیرترین انتخابات" دانسته و مدعی شده بود که برگزیدن "راه پرافتخار انقلاب اسلامی" را نوید بخش آیندهای روشن برای ملت ایران و بشریت اعلام کرده بود.

رهبر جمهوری اسلامی ایران رسانه‌های کشورهای غربی را متهم به دخالت در امور داخلی ایران کردن و مدعی شد: «دشمنان ملت ایران از رسانه های خود، علناً برای گروه‌های غافل و نادان اغتشاشگر، دستورالعمل چگونگی ایجاد ناامنی ، تخریب و درگیری پخش می‌کنند، و از طرف دیگر مدعی می‌شوند که در امور داخلی ایران دخالت نمی‌کنند، در حالی که آشکارترین دخالت‌ها را انجام می‌دهند.»

باید یادآور شد که جمهوری اسلامی از همان آغاز ناآرامی‌ها کوشیده بود اعتراضات مردم نسبت به نتایج انتخابات را اغتشاشی معرفی کند که توسط کشورهای غربی و رسانه‌های آنها هدایت و طراحی شده است.

"از هزینه دادن نمی ترسیم"

به گفته آقای موسوی اکنون مردم برای حفظ ارزش ها در مقابل حکومت هزینه می‌دهند و شهید می‌دهند. او گفت: "ما می‌خواهیم کمترین هزینه پرداخت شود، اما از هزینه دادن نمی‌هراسیم."

آیت الله خمینی دست کم یک بار مانع پذیرش استعفای میرحسین موسوی از نخست وزیری ایران شده بود

میر حسین موسوی آخرین نخست وزیر ایران است که در دوران هشت ساله جنگ ایران و عراق، این سمت را در اختیار داشت. بر اساس شواهد مکتوب تاریخی در دوران نخست وزیری، آقای موسوی اختلاف نظرهایی با رئیس جمهوری وقت (سید علی خامنه ای) داشته است که به تصمیم استعفای آقای موسوی از نخست وزیر منجر شده اما با وساطت آیت الله خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی، از پذیرش استعفا و کناره گیری او جلوگیری شده است.

آقای موسوی پس از بازنگری در قانون اساسی ایران و حذف پست نخست وزیری، از مسئولیت های اجرایی به مدت ۲۰ سال کناره گیری کرد و عمده وقت خود را صرف فعالیت های هنری و فرهنگی کرد.

او در یکی از مناظره ها در جریان مبازرات انتخاباتی اش خود را فردی انقلابی معرفی کرد که با "احساس نگرانی" و برای جلوگیری از وارد شدن خسارت های بیشتر به ایران کار فرهنگی را رها کرده و پس از ۲۰ سال وارد رقابت های انتخاباتی شده است.

آقای موسوی و مهدی کروبی دیگر نامزد معترض به نتایج انتخابات به همراه جمعی از مردم معترض، این نتایج را نپذیرفته اند و خواستار ابطال و برگزاری مجدد انتخابات شده اند.

مهدی کروبی و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی که از تشکل های سیاسی حامی میر حسین موسوی است شرایط پیش آمده را "کودتا" توصیف کرده اند و محمد خاتمی رئیس جمهوری پیشین ایران از آن به نام "کودتای مخملین علیه مردم و نظام" یاد کرده است.

اما با ادامه اعتراض های مردمی به نتایج انتخابات، دو رئیس جمهوری پیشین ایران محمد خاتمی به طور تصریحی و اکبر هاشمی رفسنجانی به طور تلویحی پیشنهاد کرده اند که برای خروج از این شرایط که آن را "بحرانی" خوانده اند، همه پرسی و مراجعه به آرای عمومی انجام گیرد.

"سنگ ها را بسته و سگ ها را باز کرده اند"

در جریان وقایع اخبر ایران به گفته منابع دولتی بیش از هزار نفر دستگیر شده و بیش از 20 نفر کشته شده اند

میرحسین موسوی در این سخنرانی باری دیگر از سیاست های رادیو و تلویزیون ایران که در انحصار حکومت این کشور است، انتقاد کرده و گفته است که این رسانه در جهت منافع عمومی حرکت نمی کند.

آقای موسوی گفته است "چهره‌ای که بعد از انتخابات از رسانه ملی دیدیم، به هیچ وجه قابل تصور نبود. سنگ ها را بسته اند و سگها را باز کرده اند. افرادی دعوت شده‌اند تا با دروغ و تهمت و هتک حرمت، داستان‌سرایی و فضاسازی کنند، در حالی که ۱۳ میلیون جمعیت به قول شما و اکثریت به قول ما حق ندارند از خود دفاع کنند. مانند تبلیغات ماشین رختشویی تهمت های افراد را تکرار می‌کنند و امکان دفاع را برای ملت فراهم نمی‌آورند و امروز وجدان عمومی جامعه نشان می‌دهد که تا چه اندازه به یک رسانه‌ی مستقل و ملی نیاز داریم."

به گفته آقای موسوی، وقتی امکان گفت‌و‌گو و تبادل آرا در رسانه‌ ملی سلب می شود، فشارها در جای دیگر بروز می‌ یابند و مردم به رسانه‌های بیگانه روی می‌آورند.

" ما نمی خواهیم ملت به رسانه‌های بیگانه اتصال پیدا کنند و می‌پرسیم چرا ملت نباید خبرهای خودش را از رسانه‌های خودش بشنود؟"

میر حسین موسوی: ملت ایران دوباره متولد شده است

میرحسین موسوی:ملت ما بعد از ۳۰ سال آنقدر رشد پیدا کرده است که برای ساکت کردن آن نمی‌توان به روشهای قبل از انقلاب بازگشت. بگذارید مردم آزادانه حرف و اعتراض خود را بیان کنند و یقین بدانید یک فضای آزاد، امنیت را در کشور ما بهتر از نیروهای نظامی حفظ خواهد کرد

میر حسین موسوی، نامزد معترض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری، در تازه ترین واکنش به وقایع اخیر ایران، خطاب به مخالفان و منتقدانش گفته است که یک ملتی "دوباره متولد شده و به صحنه آمده تا از دستاوردهای خود دفاع کند. با دستگیری‌ها و پرونده‌سازی‌ها نمی‌توان این مساله را خاتمه داد."

آقای موسوی گفته است مخالفان اعتراض های مردمی با مسئله‌ جدیدی به نام "بیداری ملت" مواجه شده اند.

میرحسین موسوی در جمع برخی از خانواد

آقای موسوی گفته است مخالفان اعتراض های مردمی با مسئله‌ جدیدی به نام "بیداری ملت" مواجه شده اند.

میرحسین موسوی در جمع برخی از خانواده های بازداشت شدگان حوادث اخیر و به مناسبت سالگرد مبعث پیامبر مسلمانان سخنرانی کرده است.

آقای موسوی گفته است "دولتی که در فضای بی‌اعتمادی به وجود آید، دولت ضعیفی خواهد بود و چون پشتوانه و مشروعیت مردمی ندارد، مرتبا به بیگانگان امتیاز خواهد داد و این به صلاح نظام و ملت نیست."

آقای موسوی در این دیدار که دوشنبه صبح ۲۹ تیر در تهران صورت گرفته است پرونده سازی برای بازداشت شدگان حوادث اخیر را "تقبیح" کرده است.

به گفته آقای موسوی "بسیاری از این زندانیان چهره‌های شناخته‌شده‌ای هستند که سالها برای این کشور و این نظام زحمت کشیده‌اند.