۱۳۸۸ تیر ۲۰, شنبه
سکوت سران جمهوری اسلامی ایران نسبت به کشتار و سرکوب مسلمانان در چین، حتی در داخل ایران و از جانب رسانه ها و شخصیت ها مورد انتقاد فزاینده ای قرار دارد.
سکوت سران جمهوری اسلامی ایران نسبت به کشتار و سرکوب مسلمانان در چین، حتی در داخل ایران و از جانب رسانه ها و شخصیت ها مورد انتقاد فزاینده ای قرار دارد. طبق آمار رسمی که توسط خود دولت چین انتشار یافته..........اتحادیه اروپا گاز ایران را تحریم کرد
به گزارش خبرنگار اقتصادی پارسینه، بر اساس تصمیم سیاسی اتحادیه اروپا و با وجود دلایل اقتصادی متعدد، این اتحادیه گاز ایران را تحریم کرد.
بر اساس توافق نامه "نوباکو" که فردا با حضور سران کشورهای اتحادیه اروپایی، کشورهای آسیانه میانه و با حضور مهمانانی چون عراق، سوریه، گرجستان و مصر رسما امضا خواهد شد.
خط لوله نوباکو به طول ٣٣۰۰ کیلومتر به منظور تامین گاز اروپا امضاء می شود و ساخت آن از سال ۲۰۱۱ میلادی آغاز می شود، بر اساس این توافق نامه گاز کشورهای ترکمنستان، قزاقستان از بستر دریای خزر به اروپا صادر خواهد شد، این در حالی است که ذخائر گاز این کشورها بسیار کمتر از ۲۷ تریلیون متر مکعب است و احداث این خط لوله از بستر دریای خزر نیز پیامدهای زیست محیطی خواهد شد.
با وجود اینکه خط لوله فعلی ایران به ترکیه برای تامین گاز اروپا کاملا آماده و به صرفه اقتصادی است، اتحادیه اروپا تصمیم به تحریم گاز ایران گرفته است.
بر اساس توافق نامه "نوباکو" که فردا با حضور سران کشورهای اتحادیه اروپایی، کشورهای آسیانه میانه و با حضور مهمانانی چون عراق، سوریه، گرجستان و مصر رسما امضا خواهد شد.
خط لوله نوباکو به طول ٣٣۰۰ کیلومتر به منظور تامین گاز اروپا امضاء می شود و ساخت آن از سال ۲۰۱۱ میلادی آغاز می شود، بر اساس این توافق نامه گاز کشورهای ترکمنستان، قزاقستان از بستر دریای خزر به اروپا صادر خواهد شد، این در حالی است که ذخائر گاز این کشورها بسیار کمتر از ۲۷ تریلیون متر مکعب است و احداث این خط لوله از بستر دریای خزر نیز پیامدهای زیست محیطی خواهد شد.
با وجود اینکه خط لوله فعلی ایران به ترکیه برای تامین گاز اروپا کاملا آماده و به صرفه اقتصادی است، اتحادیه اروپا تصمیم به تحریم گاز ایران گرفته است.
Iranain Unionist Mr. Osanloo must be freed
من انقلاب كردم تا آزادي و عدالت اجتماعي داشته باشم
منصور اسانلو , رئيس هيئت مديره سنديكاي كارگران شركت واحد :, من انقلاب كردم كه استقلال داشته باشم، آزادي داشته باشم، عدالت اجتماعي داشته باشم، زنهامون شب گرسنه نباشند.دخترامون را بخاطر فقر به فحشا نبرند به دبي، نبرند به اسلام آباد، نبرند به كراچي و كويت.....
انتشار گزارش هاي تكان دهنده از شكنجه زندانيان در اوين
سازمان ديده بان حقوق بشر كه مركز آن در شهر نيويورك آمريكا قرار دارد، بار ديگر خواستار آزادي فوري زندانيان سياسي و بازداشت شدگان رويدادهاي اخير شد.
از هنگام اعلام نتايج انتخابات رياست جمهوري اسلامي در ايران، براساس گزارش هاي متعدد، صدها تن از فعالان حقوق بشر و رهبران حقوق مدني، روزنامه نگاران، دانشگاهيان، دانشجويان، فعالان سياسي و شماري از تظاهركنندگان، به عنوان «اغتشاشگران» دستگير و زنداني شده اند. آمار دقيقي نيز از كشته شدگان و قربانيان رويدادهاي اخير در دست نيست.
سازمانهاي دفاع از حقوق بشر و از آن جمله ديده بان حقوق بشر در نيويورك، از گسترش خشونت ها و افزايش دامنۀ نقض حقوق شهروندان ايراني، شديدا ابراز نگراني مي كنند.
سارا لي ويتسون، يكي از اعضاي ارشد ديده بان حقوق بشر ، در گفت وگو با راديو فردا به ارزيابي تحولات پس از انتخابات رياست جمهوري پرداخته است.ن چه از نقض گسترده حقوق بشر در طي يك ماه گذشته در ايران اتفاق افتاده با هيچ كدام از قوانين داخلي حكومت ايران و قوانين بين المللي كه ايران آن را امضا كرده و نسبت به آن تعهد دارد منطبق نيست. ضرب وشتم مردمي كه به صورت مسالمت آميز براي اعتراض به خواسته‌هاي‌شان به خيابان آمده بودند از بارزترين و مشهودترين نمونه‌هاي نقض گسترده و اسفبار حقوق‌بشر در ايران است.
بازداشت چندين هزار تن از شهروندان ايران به صورت گسرتده و فله‌يي در خيابان‌ها و بازداشت صدها روزنامه‌نگار و فعال سياسي و حقوق‌بشر و نگه‌داري آنان در بدترين شرايط ممكن در زندان كه همراه با رفتارهاي اضايي و شكنجه‌هاي طاقت فرسا بوده ، باعث نگراني‌هاي بسيار شده است. آنچه از زندان اوين و ديگر زندان‌ها هم‌چون بازداشت‌گاه‌هاي شاپور كمپ كهريزك و زير زمين وزارت كشور كه به «منهاي چهار وزارت كشور» معروف است، گزارش مي‌شود با هيچ قاموس حقوقي تعريف نمي‌شود و هيچ انساني آن‌را در كسوت رفتار انساني لباس عافيت نمي‌پوشاند.
زندانيان بازداشت شده به طور مداوم و هر روزه تحت شكنجه و ضرب‌وشتم و رفتارهاي خشن و تحقيرآميز قرار دارند. هتاكي ها و ناسزاها براي تحقير زنداني، شكنجه‌ها مختلف جسمي و روحي هم‌چون بي‌خوابي براي زنداني به ويژه در زندان اوين كه چند برابر بيش از ظرفيت موجود خود پذيراي زندانيان شده از جمله‌ها رفتارهاي دهشت‌آوري كه بر زندانيان روا مي‌شود.
عشق و دوست داشتن از نگاه دكتر شريعتي
عشق يك جوشش كور است
و پيوندي از سر نابينايي،
دوست داشتن پيوندي خودآگاه واز روي بصيرت روشن و زلال.
عشق بيشتر از غريزه آب مي خورد و هرچه از غريزه سر زند بي ارزش است،
دوست داشتن از روح طلوع مي كند و تا هرجا كه روح ارتفاع دارد همگام با آن اوج ميگيرد.
عشق با شناسنامه بي ارتباط نيست، و گذر فصل ها و عبور سال ها بر آن اثر ميگذارد
دوست داشتن در وراي سن و زمان و مزاج زندگي ميكند.
عشق طوفاني ومتلاطم است،
دوست داشتن آرام و استوار و پروقار وسرشاراز نجابت.
عشق جنون است و جنون چيزي جز خرابي و پريشاني “فهميدن و انديشيدن “نيست،
دوست داشتن ،دراوج،از سر حد عقل فراتر ميرود و فهميدن و انديشيدن رااززمين ميكند و باخود به قله ي بلند اشراق ميبرد.
عشق زيبايي هاي دلخواه را در معشوق مي آفريند،
دوست داشتن زيبايي هاي دلخواه را در دوست مي بيند و مي يابد.
عشق يك فريب بزرگ و قوي است ،
دوست داشتن يك صداقت راستين و صميمي، بي انتها و مطلق.
عشق در دريا غرق شدن است،
دوست داشتن در دريا شنا كردن.
عشق بينايي را ميگيرد،
دوست داشتن بينايي ميدهد.
عشق خشن است و شديد و ناپايدار،
دوست داشتن لطيف است و نرم و پايدار.
عشق همواره با شك آلوده است،
دوست داشتن سرا پا يقين است و شك ناپذير.
ازعشق هرچه بيشتر نوشيم سيراب تر ميشويم،
از دوست داشتن هرچه بيشتر ،تشنه تر.
عشق نيرويي است در عاشق ،كه او را به معشوق ميكشاند،
دوست داشتن جاذبه اي در دوست ، كه دوست را به دوست مي برد.
عشق تملك معشوق است،
دوست داشتن تشنگي محو شدن در دوست.
عشق معشوق را مجهول و گمنام مي خواهد تا در انحصار او بماند،
دوست داشتن دوست را محبوب و عزيز ميخواهد وميخواهد كه همه ي دل ها آنچه را او از دوست
در خود دارد ،داشته باشند.
در عشق رقيب منفور است،
در دوست داشتن است كه: “هواداران كويش را چو جان خويشتن دارند” كه حسد شاخصه ي عشق است
عشق معشوق را طعمه ي خويش ميبيند و همواره در اضطراب است كه ديگري از چنگش نربايد و اگر ربود با هردو دشمني مي ورزد و معشوق نيز منفور ميگردد
دوست داشتن ايمان است و ايمان يك روح مطلق است ، يك ابديت بي مرز است و از جنس اين عالم نيست.”
کنفرانس بی رونق منوچهر متکی مهلت 3 ماهه اتمی یعنی گریبانگیری اتمی ج. اسلامی
اجلاس گروه 8 که پس از دو روز به اجلاسی وسیع با حضور سران شمار دیگری از کشورها در آن- از جمله حضور مهم حسنی مبارک رئیس جمهور مصر- تبدیل شد، به کار خود پایان داد. در پایان این اجلاس به ایران 3 ماه فرصت داده شد تا مستقیما به پای میز مذاکره اتمی بازگشته و تکلیف خود و جهان را با برنامه اتمی اش روشن کند. حمایت کلیه شرکت کنندگان در اجلاس اخیر از این پیشنهاد و فرصت، موقعیت جدیدی را برای ایران درعرصه جهانی بوجود آورده است که بعید به نظر می‌رسد با شعار و جنجال آفرینی بتوان از آن خلاص شد.
در همین اجلاس ضمن تقبیح آنچه در جریان انتخابات ریاست جمهوری و بویژه یورش نظامی به مردم بی سلاح انجام شد، اعلام شد که پیشنهاد و فرصت سه ماهه، بی اعتناء به حوادث و نتایج انتخابات اخیر داده شده و در واقع پیشنهاد به جمهوری اسلامی است و نه به دولت!
پس از اعلام این پیشنهاد و پایان اجلاس، منوچهر متکی وزیر خارجه دولتی که هنوز تکلیفش معلوم نیست، در یک کنفرانس خبری با اندک خبرنگارانی که زندانی نشده اند و البته خبرنگاران وابسته به خبرگزاریی‌ها ونشریات وابسته به کودتاچیان گفت که جمهوری اسلامی سرگرم تهیه یک بسته یا بقول خود وی "پکیج" درباره امنیت منطقه و جهان و سیاست های بین المللی است! از میان معدود خبرنگارانی که در این کنفرانس خبری حضور داشتند کسی سئوال نکرد و نپرسید که تهیه بسته امنیتی چه ارتباطی با پیشنهاد و فرصت سه ماهه اجلاس وسیع 8 دارد؟
منوچهر متکی هیچ چیز در باره مسائل اتمی نگفت، درحالیکه پیام و فرصت اجلاس وسیع 8 در ارتباط با فعالیت های اتمی جمهوری اسلامی بود و نه امنیت منطقه ای و یا سیاست جهانی!
"من از بهر حسین در اضطرابم- تو از عباس می گوئی جوابم"
گزارش خبرنگار آزاد شده یونانی از اینکه در زندان اوین بر او چه گذشت
ده ای از نکات مصاحبات وی: راهروهای زندان اوین از کسانی که در جریان تظاهرات 12 ژوئن (22 خرداد) بازداشت شده بودند پر بود. برخی افراد روی زمین به ردیف نشسته بودند و برخی پشت میزهای کوچک در راهروها بازجویی می‌شدند زیرا اتاق‌های بازجویی از بازداشت‌شدگان پر شده بود. او فریاد بازجوها و گاهی هم صدای سیلی را از راهرو می شنید. بازجویی خود وی در مجموع ملایم بوده به‌جز یک مورد که به صورت او سیلی زدند. بازجویان به عنوان مدرک رفتار مشکوک، یک عکس سال 2005 از وی را در حال گفتگو با یک دپیلمات انگلیسی به وی نشان دادند. همچنین لیست پیامکهای تلفن همراهی را که قرض گرفته بود که ظاهراً پیامکهای عاشقانه بین دو نفر بودند را به وی نشان دادند! در سیستم امنیتی ایران حتی اگر به یک نفر مشکوک هم شوند وی را زندانی و بازجویی می‌کنند. من چون خارجی بودم و پس از آزادی میتوانستم شرایط داخل زندان را بازگویی کنم رفتار نسبتاً خوبی (مخصوصاً توسط یکی دو نفر از بازجویان) با من شد ولی برای ایرانیانی که حمایت خارجی پشت آنها نیست بسیار نگرانم و دعا میکنم. بنظر من با هیچ انسانی نباید صرف "عقایدش" اینگونه رفتار کرد. ویدئوی مصاحبه کوتاه وی با شبکه الجزیره.
امروز دیگر فریادمان جهانی شده. مادونـا ! هم به جنبش سبزمان پیوست
Iran Protesters Take to Streets Despite Threats
CAIRO — Thousands of Iranians poured into the streets of Tehran on Thursday, clapping, chanting, almost mocking the authorities as they once again turned out in large numbers in defiance of the government’s threat to crush their protests with violence.As tear gas canisters cracked and hissed in the middle of crowds, and baton-wielding police officers chased protesters up and down sidewalks, young people, some bloodied, ran for cover, but there was an almost festive feeling on the streets of Tehran, witnesses reported in e-mail exchanges.
A young woman, her clothing covered in blood, ran up Kargar Street, paused for a moment and said, “I am not scared, because we are in this together.”
The protesters set trash afire in the street, and shopkeepers locked their gates, then let demonstrators in to escape the wrath of the police. Hotels also served as havens, letting in protesters and locking out the authorities.
It has been almost four weeks since the polls closed and the government announced that President Mahmoud Ahmadinejad had won re-election in a landslide.
And there have been almost four weeks of defiance, in the face of the government’s repeated, uncompromising and violent efforts to restore the status quo. The government did succeed in keeping people off the streets in the previous 11 days, leaving many to simmer on their own as political insiders and clerical heavyweights slugged it out behind the scenes.
But there was an opening to take to the streets again on Thursday in a collective show of defiance, and many protesters seized it, even though the principal opposition leaders stayed away. Mir Hussein Moussavi, who claims he won the election; another candidate, Mehdi Karroubi; and former President Mohammad Khatami have agreed to pursue their complaints through the legal system and to protest only when a permit is issued.
But the mood of the street never calmed. One witness said that had it not been for the overwhelming show of force, it appeared, tens of thousands would have turned out.
The day was supercharged from the start, with a protest called for 4 p.m. to honor the students who 10 years earlier were bloodied and jailed during a violent confrontation with the police.
Under a hot summer sun, police officers in riot gear patrolled the streets in roving bands of about 50. Then the crowds started to form, men, women and children packing the sidewalks. Traffic stopped and drivers honked or stepped from their cars in solidarity. The people chanted, “Down with the dictator,” “God is great” and “Mouss-a-vi” as they walked along Revolution Street.
“Tell the world what is happening here,” one 26-year-old engineering student said. “This is our revolution. We will not give up.”
Asked what he wanted, he said, “We want democracy.”
One witness gave this account: “The crowds are too huge to contain. Riot police running up and down Fatemi Street, beating people, barely got out of the way. The crowds just get out of their way and come back.”
Scenes like that were reported all over the city, though the main skirmishes seemed to have occurred near Tehran University and at Enghelab Square. The police shot tear gas into Laleh Park. As night fell, the scene grew more severe. The air filled with acrid smoke and soot, and police officers and Basij militia members ran along the streets.
A man in a business suit pulled out a collapsible baton and beat a person who had a camera until the baton broke. A middle-age woman ran through the crowd, her coat covered with blood stains. Protesters hurled rocks at security officers. Two men held a huge arrangement of yellow and purple flowers on green leaves, in commemoration of those killed last month and in 1999, a witness said.
But still, no matter who stopped to talk, witnesses said, there was a sense of mission and unity that seemed almost validated by the brutal government response. A 55-year-old woman on the streets in support of the marchers said: “This is Iran. We are all together.”
The security forces did not fire on protesters, witnesses said, and it was unclear how many people were injured or arrested.
Until now, the government has relied on three main tactics to try to put the turbulence of the presidential race behind it: detentions; the violent suppression of street protests; and a shifting of blame for the unrest to “meddling” foreign nations, primarily Britain and the United States, but also Israel and Saudi Arabia.
The nation’s supreme leader, Ayatollah Ali Khamenei, has sanctified the election, and the powerful Guardian Council has certified the results. But the opposition has continued to insist that there were widespread irregularities, rendering the vote and the results invalid. It has refused to concede, which has served to keep the conflict from fading.
Cellphone messaging was disconnected Thursday for a third consecutive day, apparently to prevent communication among protesters. The government also closed universities and declared an official holiday on Tuesday and Wednesday, ostensibly because Tehran has been shrouded in a cloud of heavy dust and pollution.
But neither the announced holiday nor the murky air seemed to thin the crowds.
Many people thrust their hands into the air, making the V-sign for victory. The crowds remained mostly peaceful, a witness said, even as they watched, and sometimes tried to stop, police officers and militia members beating unarmed men and women. Many women were on the street, as they have been throughout the crisis.
A crowd chanted, “Please stop,” and chased two Basij members away.
The streets burned with garbage fires. Tear gas settled all around. And on one street, thousands of people pushed on, proclaiming their solidarity and defiance.
“We don’t want war,” said one 27-year-old man in a black shirt. “We just want freedoms.”
Reporting was contributed by Nazila Fathi from Toronto, and independent observers from Tehran.مجمع تشخیص مصلحت، الهام را مجبور به ترک شورای نگهبان کرد
چهره ها - یک تبصره به ماده واحده قانون ممنوعیت تصدی بیش از یک شغل مصوب 11 /10 /1373 الحاق شد. براساس مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام عضویت همزمان کلیه اشخاص شاغل در هر یک از قوای سه‌گانه و موسسات و سازمان‌های تابعه آنها و شرکت‌ها و موسسات دولتی یا وابسته به دولت که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر نام یا تصریح نام بوده و به هر مقدار از بودجه کل کشور استفاده می‌نمایند، در شورای نگهبان به جز مشاغل آموزشی موضوع تبصره (1) و افراد موضوع تبصره (8) قانون ممنوعیت تصدی بیش از یک شغل مصوب 1373 به عنوان حقوقدان ممنوع است و این ممنوعیت شامل اعضاء کنونی شورای نگهبان که قبل از این قانون انتخاب شده‌اند نیز می‌شود و چنانچه ظرف دو ماه پس از تصویب این قانون استعفاء ندهند از عضویت در شورای نگهبان مستعفی شناخته می‌شوند. با این مصوبه الهام وزیر دادگستری و علیزاده اعضای حقوقدان شورای نگهبان که به ترتیب وزیر دادگستری و معاون وزیر کشور هستند ناچارند شورای نگهبان را ترک کنند.
پاسخ آيت الله صانعي به نامه دختر دکتر سعيد حجاريان: زمستان مي رود و روسياهي آن به زغال مي ماند
«اياک و ظلم من لايجد عليک ناصراً الا الله» با سلام؛ دخترم، اميدوارم پاسخم بتواند مرهمي هرچند کوچک بر آلام و رنج هايتان باشد؛ آن چه مي تواند صبر، استقامت و توان انسان را در قبال اين ظلم و ستم ها افزايش دهد، توجه به سيره ائمه معصومين (صلوات الله عليهم اجمعين)، تاريخ و درس هاي آن است و اين که ظلم و ستم، هر چند زياد باشد، معصيت خداي بزرگ و عملي زشت و رسواست؛ «إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ» و همانا خداوند در کمين ستمکاران است. آن چه مي ماند حق و حقانيت است؛ زمستان مي رود و روسياهي آن به زغال مي ماند و نسبت به آن چه پيش آمده، آيندگان قضاوت خواهند نمود و خداوند بزرگ هم پاداش اعمال خوب پدر شما و ساير دوستان و عزيزاني که در بازداشت به سر مي برند را به نحو احسن خواهد داد. از خداوند متعال رهايي هر چه زودتر پدر ارجمندتان و ساير همفکران و دوستان را خواستارم. يوسف صانعي 20/4/1388
درآمد بسيجی ها چقدر است و بابت کدام خدمات است؟
تشویقی حضور در نماز جمعه ۵۰۰۰ تومان - تشویقی حضور در مراسم زیارت عاشورا ۵۰۰۰ تومان - تشویقی روز قدس...
افشای تصویر و ماهیت قاضی حسن حداد، عامل قتل عام و سرکوب جامعه مدنی
قاضی حسن حداد، با نام اصلی حسن زارع دهنوی، ۵۲ ساله فارغ التحصیل حقوق از دانشگاه بهشتی است با روی کار آمدن جمهوری اسلامی در سنین جوانی وارد سیستم قضائی کشور شد. او از طریق اسدالله لاجوردی به تیم دادستانی اوین پیوست و پس از مدتی دادیار زندان اوین شد. قاضی حداد در طول فعالیت خود در دادیاری زندان اوین حکم های سنگینی صادر کرده است . او در سال ۶۸ به دلیل تخلفات مالی گسترده و همچنین اخلاقی از جمله رابطه نامشروع با چند زندانی توسط حفاظت زندان شناسایی و از مقام خود برکنار شد. و مدتی نیز در “ستاد اجرایی فرمان حضرت امام” مشغول به بررسی املاک مصادره شد که چندی بعد به دلیل اختلاس مالی مجددا برکنار شد. وی مجددا وارد دستگاه قضایی شد و ریاست شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب را بر عهده گرفت که پرونده های مربوط به جرایمی چون قاچاق مواد مخدر و عتیقه جات را بر عهده داشت و احکام اعدام زیادی را در این مدت صادر کرد وی پس از قیام دانشجویی ۱۸ تیر ماه ۷۸ پرونده بسیاری از فعالان دانشجویی را در دست گرفت و با صدور احکام سنگین آنها را به تحمل حبس و اعدام محکوم نمود. وی در سال ۷۹ با حضور در پرونده اکبر گنجی نیز بار دیگر اثبات کرد که یکی از مهره های کلیدی سرکوب جنبش های سیاسی و مدنی ایران است و با صدور احکام سنگین می تواند به مدارج عالی دست یابد. قاضی حداد کسی است که از سال ۱۳۷۸ تا سال ۱۳۸۵ بسیاری از فعالان احزاب و سازمان های سیاسی و دانشجویی و مدنی را با حضور در شعبه ۲۶ بعنوان قاضی دادگاه انقلاب و صدور احکام سنگینی راهی مسلخ اعدام یا زندان ها نموده است. رسیدگی به پرونده های مهمی در ارتباط با فعالیت های تشکل ها و جریان هایی مانند نهضت آزادی ایران، جنبش مسلمانان مبارز، ائتلاف ملی مذهبی ها، جبهه ملی ایران، جبهه متحد دانشجویی، جبهه دمکراتیک ایران، دفتر تحکیم وحدت، حزب ملت ایران، سازمان مجاهدین خلق ایران، جندالله، انجمن پادشاهی ایران و غیره بر عهده ایشان بوده است. وی به سبب خوش خدمتی ها و نشان دادن ماهیت ضد انسانی خود طی حکمی در ۱۹ تیر ماه ۸۵ از سوی سعید مرتضی، دادستان عمومی و انقلاب تهران به سمت معاون امنیت دادسرای عمومی و انقلاب تهران منصوب شد. نامبرده پس از این انتصاب با تلاشی دو چندان در نقش هدایت سرکوبها برآمد به طوریکه قتل و عام اعضای گروه جندالله، پرونده دانشجویان آزادی خواه و...
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)