دنیس بلر، رییس اداره اطلاعات ملی آمریکا با ارائه یک گزارش تهیه شده توسط ادراه اطلاعات و تحقیقات وزارت خارجه آمریکا اعلام کرده که علیرغم پیشرفت های قابل توجه ایران در سال های اخیر در حوزه غنی سازی اورانیوم، همچنان بعید می‌داند که ایران تا پیش از سال ۲۰۱۳ توانایی فنی تولید اورانیوم بسیار غنی‌شده را داشته باشد.
برآوردهای پیشین در این زمینه حد فاصل زمانی بین سالهای 2010 تا 2015 را برای دستیابی ایران به بمب اتمی در نظر گرفته بودند. با آنکه جمهوری اسلامی ایران همواره تاکید می کند که بدنبال کسب توانایی نظامی هسته ای نیست، اما هر از گاهی بحث زمانی دستیابی ایران به سلاح اتمی خبر ساز می شود.
به عقیده ناظران غربی، حرکت ایران در دو حوزه موشک های متعارف و بالستیک و نیز برنامه فضایی ایران در زمینه خروج و بازگشت موشک به جو زمین، در راستای تلاش های برنامه ساخت سلاح هسته ای و عملیاتی کردن آن محسوب می شود.
در گزارش اداره اطلاعات وزارت خارجه آمریکا آمده است که مشکلات فنی مربوط به غنی سازی یکی از عوامل اصلی کند کننده حرکت ایران برای غنی سازی با غلظت بالا بشمار می آید. غنی سازی اورانیوم به اندازه پنج یا شش درصد کاربردهای انرژی و غیر نظامی دارد اما برای ساخت یک بمب اتمی این درصد باید بالای عدد هشتاد باشد.
دنیس بلر به کنگره آمریکا گفت در گزارش اخیر وزارت خارجه، مبنای ارزیابی بیشتر توانایی فنی تولید اورانیوم بیسیار غنی‌شده است تا تصمیم سیاسی ایران برای تولید آن.
دنیس بلر در گزارش خود به کنگره آمریکا اعلام کرد که هیچ شاهدی ندارد که نشان دهد ایران تصمیم گرفته باشد اورانیوم بسیار غنی‌شده تولید کند، و اداره اطلاعات و تحقیقات وزارت خارجه هم بعید می‌داند حداقل تا زمانی که فشار جهانی بر روی ایران وجود داشته باشد، چنین تصمیمی از سوی دولتمردان ایرانی گرفته شود.
این موضعگیری در حالی اتخاذ می شود که برآورد سازمان های اطلاعاتی آمریکا که در سال 2007 مطرح شد اعلام کرده بود جمهوری اسلامی ایران تعقیب توانمندی نظامی اتمی را در سال 2003 متوقف کرد.
برخی ناظران علت این تصمیم ایران را برخورد آمریکا و متحدینش با عراق و نیز گنجانده شدن ایران در کنار عراق و کره شمالی در فهرست محور شرارت قابل تحلیل می دانند.
اما علت طرح گزارش اخیر وزارت خارجه آمریکا و اعلان عدم توانایی ایران به رسیدن به بمب اتمی تا قبل از سال 2013 چرا در شرایط کنونی صورت گرفته است؟ شرایط داخلی ایران از یک سو و عدم موضعگیری صریح حاکمیت تهران در قبال رویکرد مذاکره با گروه پنج بعلاوه یک، بویژه پس از تغییر نگاه به مذاکره با ایران در دولت باراک اوباما، رییس جمهوری آمریکا، وضعیت پیچیده ای را ایجاد کرده است.
برخی ناظران و محافل کارشناسی معتقدند که علت طرح برآوردهای متفاوت در خصوص فاکتور زمانی دستیابی جمهوری اسلامی ایران به سلاح اتمی، حتی با فرض وجود اراده آن، به مقام گوینده آن بستگی زیادی دارد. اسراییلی ها و مقامات کنونی و سابق که طرفدار برخورد فوری با ایران هستند، از برآوردهایی که از قریب الوقوع بودن دستیابی ایران به ظرفیت بمب اتمی سخن می گویند استقبال کرده و بر مبنای آن نظر می دهند.
به عنوان مثال جان بولتون، از چهره های شناخته شده علیه برنامه هسته ای ایران در آمریکا، پس از طرح مطلبی در روزنامه انگلیسی تایمز که گفته بود ایران یک سال تا بمب اتمی فاصله دارد و این فاصله هم از زمان صدور دستور آیت الله خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی، تا ساختن بمب و تحویل آن خواهد بود، در مصاحبه ای بار دیگر بر این دیدگاه همیشگی خود تاکید کرد که "زمان در حال از دست رفتن است".
با این وجود، در جناح مقابل، طرح گزارش هایی نظیر آنچه وزارت خارجه آمریکا ارائه کرده است، نشان می دهد که دولت آمریکا و متحدانش همچنان زمان کافی در اختیار دارند تا به تلاش ها برای رسیدن به تفاهمی با تهران ادامه دهند، هرچند رسیدن به این تفاهم، در مقاطعی نیازمند بکار گیری ابتکارعمل های توام با فشار فزاینده باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر