نوام چامسکی، زبانشناس و فیلسوف شهیر امریکایی که پیش از این نیز به همراه تنی چند از روشنفکران و دانشگاهیان پرآوازهی جهان در نامهای از جنبش مردم ایران حمایت کرده بود، دیروز هم طبق وعدهی قبلی، به میان ایرانیانی که در نیویورک و در مقابل سازمان ملل متحد اعتصاب غذا کردهاند، پیوست تا بار دیگر خود را با آنان که در رنجاند، یکصدا کند. نوام چامسکی نام آشنایی است. اندیشمندی که مردم ایران او را بیشتر به دلیل مخالفتهای سرسختانهاش با دخالت نظامی امریکا در افغانستان و عراق و دفاعش از مردم بیدفاع غزه در جنگ اخیر میشناسند. در میان برجستهترین چهرههای امریکا، او از جدیترین منتقدین سیاستهای شبه استعماری امریکا بوده است. درباره اهمیت چامسکی در حوزهی نظریه و عمل چندان نیازی به توضیح نیست، همین بس که نظریهی «دستور زایشی- گشتاری» او باعث انقلابی در زبانشناسی شد. نوام چامسکی در میان روشنفکرانی که به عمل و بودن در میان مردم باور دارند و بین روشنفکران ضد جنگ و جنبشهای ضد اقتدار سرمایهداری، نام آشنایی است. من اما در این میان در فکر اینم که آیا این بار هم صدا و سیمای جمهوری اسلامی میکوشد این تصویر را از انظار دور کند؟ چگونه از دل این نشستها و دید و بازدیدها میخواهد یک شوی سیاه راه بیندازد؟ با چامسکی چه خواهد کرد؟ او که چهرهاش در جنگ غزه همهجا حضور داشت و همه به نگاه ضد اسعماریاش در جهان باور دارند. این رفتار دوگانه رسانهای تا کجا میتواند برود؟ دیروز اما آمدن چامسکی و شوق و حرارت مردم در استقبال از او، آتش جدیدی بود بر دل این جنبش سبز. این روزها ایرانیان نه تنها چشم جهانیان را، که چشمهای خودشان را هم خیره کردهاند. استقبال دیروز ایرانیان از نوام چامسکی، خود نشانهای است از اهمیت فلسفه و فرهنگ در میان حامیان این جنبش. خوشبختانه برای این استقبال، معیارهای مقایسهای سادهای در دست است. ستارهی بلامنازع پاپ ایرانی، گوگوش، پیشتر حتی نیمی از توجه نوام چامسکی را هم به خود جلب نکرده بود. دیروز هوا بارانی بود. چامسکی اما آمد و زیر چتر دموکراسیخواهی ایرانیان، در کنار دو روشنفکر برجستهی ایرانی، رضا براهنی و حمید دباشی، نشست و حرکت مردم ایران را نقطهی آغازی برای دیگر حرکتهایی دانست که در جهان اتفاق میافتد. اکبر گنجی، میزبان اصلی مراسم، از براهنی خواست که چامسک...
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر