از پس از انقلاب اسلامی تا کنون، جنبش سبز تنها جنبشی بوده است كه بر پايه‌ی اعتراض به حكومت شكل گرفته است. از گستردگی ابعاد این جنبش همین بس که این موج توانست در کمتر از یک هفته خودش را به تمام دنیا بشناساند. این جنبش از این به بعد با نام «تشكيلات راه سبز اميد» ادامه‌ی فعاليت می‌دهد. اين جنبش، جنبشی بود كه پس از ۳۰ سال دوباره آحاد ملت را به خيابان‌ها كشانيد و به حكومت يادآوری كرد كه مردم ایران زمین همگی بیدارند. از آغاز اعتراضات تا به امروز اين جنبش بدون داشتن رسانه و تشكيلات به خوبی پيش رفته است اما از اين پس نمی‌توان بدون رسانه و تشكيلات به اعتراضات ادامه داد.
به نظر من ادامه‌ی حيات اين جنبش به ايجاد يك رسانه‌ی اختصاصی و تشكيلات منسجم گره خورده است. به راه انداختن تشكيلات منسجم نيازمند آن است كه ما در مرحله‌ی اول به فكر ايجاد يك رسانه مانند تلويزيون، راديو و روزنامه باشيم تا مخاطبانمان بتوانند از طريق رسانه‌ی ما از اخبار صحيح باخبر شوند و علاوه بر آن از انتشار شايعات نيز جلوگيری شود. تا به حال، رسانه‌ی ما دوستان و عزيزان ما در خارج از ايران بوده‌اند. نمی‌توان از كمك‌ها و فعاليت‌های اين عزيزان چشم‌پوشی كرد. عزيزانی كه به سبب مبارزات دیروزشان، در ايران امروز حضور ندارند و از خارج از كشور همراه سبزها شده‌اند و كمك فراوان به جنبش رسانده‌اند. اما اگر بخواهيم اين جنبش به نتيجه‌ای برسد، بايد بتوانیم اعتراضات را از داخل كشور هدايت کنیم. اين كه رهبری جنبش بايد از داخل صورت بگيرد علاوه بر تجربه‌های تاریخی به اين خاطر است كه فردا روزی «كيهان»يان و حكومت‌نشينان، سبزپوشان را به ارتباط با بيگانگان متهم نكنند و به جنبش اصیل و مردمی ما ضربه نزنند. از خوبی‌های دیگر رسانه‌ی اختصاصی هم، همسو شدن مواضع داخل و خارج از کشور است. به گمان من ارتباط با سبزپوشان، فقط از طريق رسانه قابل اجرا است.
اما رسانه تنها بخش قابل توجهی از جنبش است. بخش ديگری كه بسيار مهم است، تشكيلات است. لزوما ايجاد يك تشكيلات بايد دارای هدف مشخصی باشد و اين هدف وقتی محقق می‌شود كه ما با آموزش و فعاليت، اين ساختار را ايجاد و حفظ كنيم. حال كه اين تشكيلات با دستور مهندس میرحسین موسوی ايجاد شده است، بايد به فكر راه‌هايی بود كه اين تشكيلات هم زنده بماند و هم فعاليت كند. آموزش سهم بسزايی در حفظ و نظم تشكيلات دارد كه تا به حال در ايران كمتر حزب يا گروهی به اين مقوله‌ی بسيار مهم پرداخته است. ما در «تشكيلات راه سبز اميد» بايد با آموزش و فعاليت‌های منظم به حفظ و پرورش استعدادها بپردازيم تا بتوانيم روی نيروهای بی‌شمارمان به طور قاطع حساب كنيم و از اين نيروها برای اهداف جنبش سبز استفاده كنيم.
نبايد فراموش كرد كه شرايط، شرايط كودتا است و فعاليت سیاسی را بايد به قیمت جان خريد و از زندان و زندانی شدن بيم نداشت.
اميدوارم روزی فعاليت‌هایمان نتيجه دهد و همه‌ی سبزپوشان در ايرانی سبز كنار هم زندگی كنيم. در ایرانی پرامید و به دور از زشتی ترس.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر