زندانیان سیاسی سابق در نامهی خود نوشته‌اند: «از آغاز "کودتای انتخاباتی" ٢٢ خرداد تا به امروز هزاران نفر در تهران و شهرهای دیگر ایران بازداشت و یا به قهر ناپدید شده‌اند. تعداد بازداشتی‌ها چنان زیاد است که غیر از زندانهای رسمی و بازداشتگاه‌های مخفی و موقتی تعدادی از آنها را در زیر زمین وزارت کشور و همچنین در کمپی در اطراف تهران جا داده‌اند.»
این بازداشت‌ها به‌نظر نویسندگان نامه، توسط سپاه پاسداران، نیروهای بسیج و زیر نظر وزارت اطلاعات و شبکه مخوف دادستانی بند ٢٠٩ زندان اوین، که به وزارت اطلاعات وصل است، صورت می‌گیرد.
زندانیان سیاسی سابق در نامهی خود از «شکنجه در زندانها برای گرفتن اطلاعات و وادار ساختن زندانی به اعتراف‌های دیکته‌شده» خبر داده و نوشته‌اند: «وزارت اطلاعات و دستگاه قضائی جمهوری اسلامی با اعترافات اجباری و ایجاد سناریوهائی از پیش تعیین‌شده، قصد دارند مسئولیت جنایتهای نیروهای انتظامی- امنیتی و لباس شخصی‌ها در خیابانها و نیز حمله به کوی دانشگاه تهران و شیراز در صبحگاه ٢٤ خرداد و ضرب و شتم و قتل دانشجویان را به بازداشت شدگان اخیر نسبت دهند.»
خطر اعدام‌های سیاسی
به نظر نویسندگان نامه، این شیوه‌ها ضمن «ایجاد رعب و وحشت در بین مردم» می‌تواند به «اعدام‌های سیاسی و سرکوب خشن در جامعه» بیانجامد. آنان هشدار داده‌اند: «خطر اعدام‌های سیاسی جدی است.»
زندانیان سابق در نامهی خود خطاب به نهادهای بین‌المللی نوشته‌اند: «ما، زندانیان سیاسی سابق عمیقا نگران تکرار آن فجایع هستیم. ما بر پایه تجربه‌های تلخ‌مان می‌دانیم که شکنجه و اعدام چه اثرات ویرانگری به لحاظ جسمی و روانی بر شکنجه‌شدگان، خانواده‌هاشان و همچنین بر کل جامعه به جا می‌گذارد. ما شاهد شکنجه‌های وحشتناکی بودیم که بازجویان و شکنجه‌گران برای وادار ساختن زندانیان به توبه و انکار عقایدشان و همچنین مجبور کردن آنها به اعترافات ساختگی بکار می‌بردند.»
در ادامه‌ی این نامهی سرگشاده می‌خوانیم: «ما ضمن هشدار به محافل دفاع از حقوق انسانی و ابراز نگرانی نسبت به خطر جانی بازداشت‌شد‌گان خواهان آن هستیم که کلیه زندانیان سیاسی در ایران بی قید و شرط آزاد شوند و شکنجه و اعدام لغو گردد. درخواست ما به ویژه متوجه نهادهای حقوق بشر بین‌المللی و سازمان ملل است که با امکانات و اختیارات خود مانع جنایتهائی گردند که هم اکنون در زندانهای ایران در حال وقوع است.»
زندانیان سابق در پایان نامهی خود نوشته‌اند: «ما همصدا با دیگران ازآقای بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل می‌خواهیم که تا دیر نشده نماینده ویژه‌ای برای بازدید از زندانها به ایران اعزام دارد.»
این نامه توسط ۱۱۶ نفر امضا شده که در سال‌های نخست پس از انقلاب در ایران مدتی را در زندان بسر برده‌اند. بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر، فدراسیون بین‌المللی جوامع دفاع از حقوق بشر و کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران مخاطبان نامهی جمعی از زندانیان سیاسی سابق هستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر